تندر
ساندرو
مگان
ایربگ راننده جدید تندر90-ال90
ایربگ راننده جدید تندر90-ال90 محصولی وارداتی و با بالاترین سطح کیفی و مورد تایید شرکت سازنده خودرو رنو می باشد.
از لحاظ دسته بندی های فروشگاه اینترنتی 30part.ir ایربگ راننده جدید تندر90-ال90 قطعه ای است
که در ایمنی سرنشینان خودرو نقش مهمی را ایفا میکنند
ما آنرا در گروه قطعات سیستم ایمنی و ترمز خودرو قرار داده ایم.
مقدمه ای بر کیسه هوا:
کیسهٔ هوا یک وسیلهٔ ایمنی مدرن در برخی از خودروهاست که در زمان تصادف خودرو پر از باد شده
و به شکل بالش بین سرنشین و بدنه خودرو در نقش حفاظی نرم قرار می‌گیرد.
برخی از پژوهش‌ها نشان می‌دهد که اگر کمربند ایمنی بسته شود
کیسهٔ هوا تا ۸ درصد امکان مرگ سرنشین را می‌کاهد.
کیسه‌های هوا هر ساله در حال ارتقا کارایی می‌باشد.
امروزه کیسه‌های هوا بعد از برخورد خودرو با موانع سخت در کسری از ثانیه باد شده
و بین سر و بدن سرنشینان با اجزاء داخل خودرو حائل می‌شود.
در این میان کمربند ایمنی با ایجاد شتاب منفی روی بدن مسافرین، باعث کاهش یافتن ضربه وارده می‌شود.
اختراع ایربگ، یا همان کیسهٔ هوا برای اولین بار در سال 1951 ثبت گردید
و دو سال بعد، توسط مهندسین Walter Linderer از آلمان و John Hetrick از آمریکا منتشر شد.
اولین ایربگ نیز در سال 1970 به جهت بالا بردن سطح ایمنی سرنشینان بر روی خودروها نصب گردید.
نقش ایربگ و کمربند ایمنی در تصادف خودرو:
امروزه سطح ایربگ به حدی بالا رفته است که یک خودروی ایمن از نظر ایربگ باید برای سرنشینان جلو،
زانوی راننده، جانبی، سقف و حتی کیسه هوای خارجی برای حفاظت از عابران نیز تدارک دیده شده باشد.
در صورت تصادف از جلو، خودرو با کاهش سرعت یا توقف سرعت شدید مواجه می‌شود،
بدن سرنشینان نیز در جهت حرکت خودرو با شتاب زیاد پرتاب می‌شود،
عقب نگهداشتن اولیه بدن از نیم تنه بالا به عهدهٔ سیستم‌های ایمنی اولیه مانند کمربند ایمنی پیش کِشنده است،
اما دیگر قسمت‌های بدن، از جمله سر، دست‌ها و پاها هنوز هم با شدت، رو به جلو حرکت میکنند،
عملکرد کیسه هوا بطوری است که در زمان تشخیص تصادف،
با توزیع سریع فشار هوا در کیسه ای فشرده‌شده، منبسط می‌شود
و جلوی برخورد بدن انسان با قطعات سخت کابین، مانند داشبورد و فرمان را می‌گیرد
و تا حد زیادی میزان خطر صدمه را کاهش می‌دهد.
عملکرد ایربگ در تست تصادف:
ایربگ، یک کیسهٔ پلیمری نازک است که به صورت تاخورده و فشرده شده در محفظهٔ مخصوصی نگهداری می‌شود؛
در لایه های این کیسه از پودر نشاستهٔ ذرت و نوعی گچ فرانسوی
به نام پودر تالک سفید رنگ به منظور روان کنندهٔ و جلوگیری از چسبندگی لایه های کیسه هوا استفاده می‌شود.
در نمونه‌های اولیهٔ ایربگ از هوای فشرده استفاده می‌شد که پس از مدت اندکی،
مشخص شد که فرآیند انبساط و باز شدن کیسه، بیش از حد طولانی است و در اکثر حوادث کاربردی ندارد.
در طرح‌های بعدی، توسط یک واکنش شیمیایی موفق شدند فشار و سرعت باز شدن را بسیار بهبود ببخشند.
واکنش سدیم آزید (NaN3)، نیترات پتاسیم (KNO3) و دی‌اکسید سیلیکون (SiO2)
که برای تولید گاز نیتروژن، در سوخت جامد توسط یک چاشنی عمل می‌کند
و در صدم ثانیه آن‌ها را به صورت کامل باز و منبسط می‌کند؛
دستیابی به این واکنش شیمیایی، انقلابی در ایمنی ایربگ ها به پا کرد،
بطوری که کل زمان این فرآیند، از آغاز تصادف تا باز شدن کامل ایربگ ها را تنها در 0.04 ثانیه ممکن کرد.
این واکنش بقدری سرعت فرآیند انبساط را افزایش داده است
که چشم انسان بطور طبیعی قادر به دیدن صحنهٔ باز شدن نخواهد بود،
چراکه سرعت پلک زدن انسان بین 0.1 تا 0.3 ثانیه است.
از طرفی دیگر، هرچه سرعت برخورد به سرعت فرآیند انبساط ایربگ ها نزدیکتر باشد
احتمال خطر بسیار بالا می‌رود پس مسلماً هرچه سرعت خودرو بیشتر باشد
خطر آسیب دیدگی فرد بیشتر است، چرا که در سرعت‌های بالا
عمل باز شدن ایربگ ها، دیرتر از زمانی است که فرد با داشبورد برخورد می‌کند.
ایربگ دارای منفذهای کوچکی است که پس از باز شدن،
سریعاً از حالت انبساط درآمده و به سرنشینان اجازهٔ خروج زود هنگام از خودرو را می‌دهند.
لذا در حال حاضر مهندسین در تلاش هستند، ترکیبات جایگزینی برای واکنش شیمیایی فعلی ارائه دهند
که همان عملکرد ولی با خطر مواد سمی کمتر را داشته باشد.
طرز کار ایربگ را به طور مختصر بیان می‌کنیم:
در جلوی خودرو دو سنسور بکار رفته که در دو طرف خودرو و قسمت محفظه چرخ‌ها قرار گرفته‌اند
و بوسیله سیم به واحد کنترل مرکزی ارتباط دارند.
در هنگام اصابت ضربهٔ شدید، یک سنسور الکترومکانیکی به کار می‌افتد
و به دستگاه کنترل مرکزی هشدار می‌دهد.
دستگاه کنترل مرکزی، جریان مدار پر شده خازنی را برای سوزاندن سوخت جامدی
که در محفظه ایربگ قرار دارد به کار می‌اندازد.
بخار حاصل از گاز تولید شده به سرعت کیسه را پر می‌کند.
همزمان با آن کمربند ایمنی سفت شونده، که اغلب دارای ماده منفجره است،
در هنگام تصادف، پیستون داخل سیلندر آن، در اثر انفجار کشیده شده
و کمربند را محکم می‌کند و راننده را به صندلی می‌چسباند.
این سنسور دارای محفظه‌ای است که در داخل آن، یک ساچمه قرار دارد،
این ساچمه، در حالت عادی به وسیله مگنت جذب شده، از حرکت باز می‌ماند.
در هنگام ضربه، برق مگنت قطع شده، ساچمه به طرف ترمینال‌ها حرکت می‌کند
و به مدار دستگاه محترق کننده سوخت وصل می‌شود.
باید توجه داشته باشید که رتبه بندی و نظریه پردازی در مورد تصادف خودروها
بطور دقیق کاری بسیار دشوار است چراکه نوع تصادفات بسیار مختلف است
و غیرممکن است که برای تمامی تصادفات بتوان میزان صدمه را رتبه‌بندی کرد؛
پس درجه بندی از الگوریتم‌های تصادف و پیدا کردن تعادل بین تشخیص درست
و نادرست در تصادفات شدید برای مهندسان کار سختی است.
مزایای ایمنی کیسه هوا:
بدون شک بر همگان ثابت شده است، و در طول این سالیان،
از آسیب‌های جدی بسیاری جلوگیری شده و زندگی انسان‌های بی‌شماری را نجات داده است.
اما این سیستم‌ها هنوز هم به تکامل نیاز دارد و همچنان تحت نظر مهندسین در حال پردازش و پیشرفت است.
مثلاً به تازگی، فشار تورم برخی از ایربگ ها را می‌توان با توجه به شدت تصادف تنظیم کرد.
همچنین واکنش کمربند ایمنی را برای جلوگیری از صدمات به علت باد شدن بیش از حد کیسه هوا کنترل می‌شود.
تعداد ایربگ ها در وسایل نقلیه مدرن در حال رشد است و تاکنون،
به نقطه ای رسیده است که هنگام تصادف، گویا توسط یک تشکچه هوا احاطه شده‌اید.
بچه‌های کمتر از 12 سال و نوزادان در مقابل آن‌ها در خطر مرگ قرار دارند.
به علت نیروی بیش از حدی که هنگام فعال شدن ایربگ به کودکان وارد می‌شود
آسیب‌های جدی و حتی مرگ را در پی دارد.
به همین دلیل در خودروهایی که مجهز به ایربگ هستند
گزینه ای برای خاموش کردن کیسه هوای سرنشین جلو دارند،
و زمانی که یک صندلی کودک نصب شده است،
باید با کمربند ایمنی از کودک محافظت شود و ایربگ سرنشین را غیرفعال کنید.
این نیز مهم است که خود راننده به اندازه کافی دور از فرمان و یا داشبورد باشد،
چراکه صدمات ناشی از کیسه هوا اجتناب ناپذیر است.
البته این را نیز در نظر داشته باشید که صرفه‌جویی از کیسه‌های هوا در زندگی بسیار خطرناکتر از آسیب‌های استفاده از آن‌هاست.
